معیارهای احداث مسیرهای دوچرخه‌سواری
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۴۲۹۲۹
مدرس گروه شهرسازی دانشگاه پیام‌نور شهرکرد گفت: تامین امنیت دوچرخه‌سواران، نبود شیب طولی تند، یکسان بودن شیب و پیوستگی مسیر از مهم‌ترین معیارهای احداث مسیر دوچرخه است.
فروغ کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: مسیرهای دوچرخه می‌تواند از مسیر عابرپیاده و سواره‌رو به طور کامل مجزا یا به صورت ترکیبی باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: مسیر مستقل ویژه دوچرخه که دارای عرض ۲.۴ تا ۳.۶ متر است بیشتر در مناطق تفریحی، پارک‌ها و مناطق خارج از شهر که محدودیت فضا ندارد، قابل احداث و استفاده است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: خط ویژه انحصاری دوچرخه یا مسیرهای نیمه‌انحصاری می‌تواند به موازات مسیرهای سواره‌رو ایجاد و توسط موانع فیزیکی، اختلاف سطح یا جدول جدا شود؛ عرض این مسیرها بین ۱.۵ تا ۱.۸ متر است.
کریمی تصریح کرد: مسیرهای مختلط یا جانبی برای استفاده دوچرخه و وسایل نقلیه موتوری است که عرض آنها بین ۲.۴ تا ۲.۶ متر است، این مسیرها با استفاده از روش کف‌سازی، علائم و تابلوها مجزا می‌شود.
وی ادامه داد: مسیرهای مشترک پیاده‌رو و دوچرخه در معابری که تردد خودرو نسبت به عرض معبر زیاد است و این امکان وجود ندارد که برای تردد عابر پیاده و دوچرخه، عرض سواره‌رو کاهش یا عرض پیاده‌رو افزایش یابد، ایجاد می‌شود؛ لذا باید مسیر مشترکی برای پیاده‌رو و دوچرخه لحاظ شود؛ عرض این معابر بین ۱.۵ تا ۱.۸ متر است.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: تأمین ایمنی دوچرخه‌سواران، نبود شیب طولی تند در مسیر، تعادل و یکسان بودن شیب تمام مسیر و پیوستگی آن از مهم‌ترین معیارهای ایجاد مسیر دوچرخه است، البته باید به رعایت شیب طولی، پیوستگی مسیر، زیبایی و منظره مسیر نیز توجه داشت.
کریمی گفت: استان چهارمحال‌وبختیاری و به تبع آن شهرکرد آمار بیکاری بالا و اقتصاد ضعیفی دارد و جذب گردشگر در چرخه اقتصادی آن تأثیرگذار است و موجب اشتغال‌زایی می‌شود.
وی اظهار کرد: گردشگران با وضعیت اقتصادی متفاوت وارد یک شهر می‌شوند، اما بیشتر آنها با توجه به وضعیت اقتصادی فعلی کشور، امکان استفاده از هتل و مجتمع‌های تفریحی را ندارند؛ لذا راحت‌ترین راه برای افراد این است که در بوستان‌ها و کمپ‌ها استقرار یابند.
این کارشناس شهرسازی افزود: زمانی که یک گردشگر قصد دارد در پارک استقرار یابد، باید زمینه رفاه نسبی برای او ایجاد شود، حال می‌توان گفت در شهری مانند شهرکرد پارک لاله در ورودی شهر می‌تواند چنین قابلیتی را داشته باشد.
کریمی تاکید کرد: لازم است در این مکان‌ها به ایجاد زیرساخت‌های رفاهی و تفریحی از جمله مسیر دوچرخه‌سواری توجه شود.
کد خبر 633687منبع: ایمنا
کلیدواژه: چهارمحال و بختیاری شهر و کلانشهر شهرکرد کارشناسی دوچرخه سواری دوچرخه مسیر دوچرخه سواری امنیت شهر مدیریت شهری برنامه ریزی شهری شهر سازی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۴۲۹۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سد طالبان بر مسیر «دوستی»
به گزارش «تابناک»، روزنامه خراسان در مطلبی نوشت: شاید وقتی سال ۷۹ دولت ایران با ترکمنستان برای احداث سد دوستی که ۸۰ درصد آب ورودی آن از هریرود افغانستان تأمین می‌شود توافق کردند و بدون حضور یا تعیین یا ضمانت حقابه آن از سوی کشور افغانستان این سد ۱.۵ میلیارد مکعبی را احداث کردند و سال ۱۳۸۴ به بهره برداری رساندند، تصور نمی‌کردند روزی برسد که دولت افغانستان در بالادست این سد سه سد «سلما»، «کبکان» و «پاشدان» را روی هریرود احداث کند.
شاید این مهلک‌ترین اشتباه دستگاه متولی آب و دیپلماسی کشور باشد که بدون تضمین حقابه بالادست سدی احداث کنند و آب ۶ میلیون جمعیت را به آن وابسته کنند، اما سال ۹۵ دولت افغانستان به کمک هندوستان سد سلما را به بهره برداری رساند و حقابه سد دوستی کاهش جدی پیدا کرد، ولی دستگاه دیپلماسی ایران بازهم قادر نشد مانع احداث سد‌های بعدی شود و سد‌های کبکان و پاشدان هم پا روی گلوی حقابه ایران از هریرود گذاشتند.
امروز بحران آب در کلان شهر مشهد و استان خراسان رضوی به نقطه جوش رسیده و همه کاسه چه کنم دست گرفته اند که از کجا آب مشهد را تأمین کنند؛ از آبخوان بی آب فرونشسته یا دریای عمان و هزار مسجد که هیچ کدام افق خوشبینانه‌ای در کوتاه مدت ندارند.
اما بحران به این جا ختم نمی‌شود و سد دوستی که ۱.۵ میلیارد مترمکعب ظرفیت دارد و تا همین چند سال پیش حدود ۶۵ درصد آب مشهد را تأمین می‌کرد الان تنها ۵ درصد آب دارد و با تجهیزات خاص آب از این سد برداشت می‌شود، زیرا کفگیر سد به ته مخزن رسیده است؛ و بنا بر اذعان مدیرعامل آبفای مشهد از ابتدای سال آبی تا پایان سال گذشته هیچ آبی از بالادست وارد سد دوستی نشده است؛ و این پایان ماجرا نیست. زیرا دو روز پیش یعنی روز یکشنبه ۹ اردیبهشتماه رسانه‌های محلی افغانستان از آغاز فاز جدید احداث «پاشدان» در ولایت هرات و روی سد دوستی با حضور ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست وزیر طالبان و عبدالطیف منصور، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان، خبر دادند و این تیر آخر افغانستان به حقابه سد دوستی نخواهد بود. ساختمان این سد چند سالی مسکوت مانده بود، اما اخیراً دولت افغانستان به فکر بهره برداری از این سد افتاده و دستگاه دیپلماسی ما نیز همچنان بدون تحرک است.
مدیرعامل آب منطقه‌ای استان نیز روز گذشته در گفتگو با خبرنگار ما ضمن اظهار بی اطلاعی از این اقدام دولت افغانستان گفت: تا پایان سال گذشته ما آب ورودی به سد دوستی نداشتیم و بعد از دو سیل اخیر در بالادست حدود ۴۰ میلیون مترمکعب آب وارد سد دوستی شد و با این اقدام دولت افغانستان حقابه سد دوستی به مخاطره خواهد افتاد و قطعاً آن را پیگیری خواهیم کرد.
نعمت نژاد با اشاره به این که دولت جمهوری اسلامی ایران هیچ توافقنامه‌ای در خصوص تأمین حقابه سد دوستی با کشور افغانستان ندارد ابراز امیدواری کرد موضوع احداث پاشدان از مجاری دیپلماسی و تهران پیگیری خواهد شد
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور